نحوه بارگیری طیور و ارسال به کشتارگاه

ارزش گله های مرغ گوشتی فقط بعد از کشتار و درجه بندی می تواند ارزیابی شود. گرفتن ، حمل و کشتار طیور، خصوصا” وقتی با مدیریت ضعیف انجام شود منجر به کاهش کیفیت لاشه می شود. گرفتن و حمل پرنده بسیار استرس زاست. باید تا حد امکان در حداقل زمان و بهترین شرایط انجام پذیرد.گرفتن و انتقال طیور باید در آرامش کامل صورت گرفته تا استرس کمتری به آنها وارد شود. نتیجه این عمل کاهش درصد حذف و تلفات در کشتارگاه است.
مسئولیت باید بین مرغدار و کشتارگر تقسیم شود. مرغدار باید وزن و تعداد مرغ ارسالی به کشتارگاه را به دقت بداند، مدت زمان گرسنه نگه داشتن طیور را قبل از کشتار رعایت کند و همچنین در نحوه جمع آوری مرغ نظارت کامل داشته باشد.
مسئولین کشتارگاه نیز برای حمل مرغ موظف به حفظ رعایت بهداشت قفس ها و ماشین ارسالی به مرغداری هستند.
نظارت برکیفیت حمل طیور به کشتارگاه بر اساس تعداد مرغ درون هر قفس، حمل مرغ متناسب با وزن آن ، دمای محیط ، مسافت تا کشتارگاه ، زمانبندی دقیق برای رسیدن به موقع به کشتارگاه و به حداقل رساندن زمان انتظار تا کشتار می باشد.
مثال زیر یک برنامه استاندارد ارسال مرغ به کشتارگاه را نشان می دهد:
▪ مدت زمان بدون آب و دان ماندن طیور قبل از ارسال به کشتارگاه ۴ تا ۵ ساعت.
▪ زمان لازم جهت انتقال طیور به کشتارگاه ۱ تا ۴ ساعت.
▪ زمان انتظار در کشتارگاه ۱ تا ۲ ساعت.
بطور میانگین فاصله زمانی قطع دان و کشتار ۸ تا ۱۲ ساعت است. حداقل زمان لازم برای اینکه آلودگی ناشی از مدفوع و غذای باقیمانده در چینه دان را در کشتارگاه به حداقل برسانیم ۸ ساعت می باشد. انتظار طیور در کشتارگاه به ازاء هر ساعت ،۲/۰ درصد از وزن آنها را کاهش داده ( در دمای نرمال ) و تأخیر بیشتر سبب دهیدراتاسیون و دفع آب توسط مدفوع می گردد.
● زمان گرسنه ماندن طیور قبل از کشتار
دان باید حداقل ۴ ساعت قبل از ارسال طیور به کشتارگاه قطع شود و بهتر است آب تا شروع گرفتن طیور در اختیار آنها باشد. در بعضی مواقع طیور از باقیمانده مواد غذایی در بستر استفاده می کنند، لذا بهتر است در این فاصله زمانی چراغها خاموش باشند.
● گرفتن طیور
بارگیری باید بر اساس ظرفیت ماشین حمل مرغ و سرعت خطوط کشتار تنظیم شود. در آب وهوای معتدل ظرفیت بارگیری حداکثر ۵۰ کیلوگرم درمتر مربع و در آب و هوای گرم ظرفیت بارگیری حداکثر ۴۰ کیلوگرم در متر مربع توصیه می شود.
▪ بارگیری باید به نحوی انجام شود که حداقل استرس و صدمه را به طیور وارد سازد. استفاده از روپوش و چکمه برای کارگران هنگام بارگیری الزامی است. هنگام گرفتن طیور باید دقت لازم به عمل آید تا از خفگی و صدمات وارده به بال ، پا و پوست جلوگیری شود، برای مرغهای سنگین وزن و مواقعی که فاصله تا کشتارگاه زیاد است باید دقت بیشتری اعمال شود.
▪ هنگام گرفتن و بارگیری طیور تمام وسایلی را که ممکن است موجب آسیب آنها شود باید از سالن خارج گردد.
▪ طیور باید از ناحیه پاها گرفته شوند و حداکثر سه مرغ را باید در یک دست گرفت ( متناسب با وزنشان) و زمان حمل را کوتاه کرد.
▪ مرغهای سنگین با دو پا گرفته شوند و یک دست زیر سینه آنها قرار گیرد. باید طیور به آرامی و به دقت درون قفس قرار داده شوند.
▪ بهتر است گرفتن آنها در تاریکی انجام گیرد زیرا مرغ آرامتر بوده و احتمال خفگی و ضایعات پوستی و بدنی در آنها کمتر می شود. گله ای که بیمار باشد مقاومت کمتری نسبت به گرفتن نشان می دهد.
▪ در ساعات گرم روز که گرما به بیشترین حد خود رسیده است از بارگیری مرغ اجتناب شود و در سالنهایی که دارای سیستم باز هستند بهتر است در قسمت ورودی سالن پرده ای آبی رنگ آویزان نمود .
▪ برای جلوگیری از خفگی طیور در اثر روی هم ریختن می توان از توری های قابل حمل برای تقسیم بندی سالن استفاده نمود.
▪ در هوای گرم از قراردادن ماشین حاوی طیور زیر نور مستقیم خورشید اجتناب شود و در صورت امکان برای کم کردن دمای داخل ماشین از سیستم تهویه استفاده کرد.
▪ در هوای سرد بهتر است دو طرف ماشین حمل طیور در زمان حمل به کشتارگاه با برزنت پوشیده شود تا طیور در معرض هوای سرد قرار نگیرند.
▪ در کشتارگاه نیز محل مناسبی برای توقف ماشین در نظر گرفته شود تا در معرض نور مستقیم آفتاب قرار نگرفته و رطوبت و تهویه کافی داشته باشند.